terug

download press photographs here 

 
 

Pers

 

International press (selection)

New York Review of Books: 'Humans have spent decades trying to teach other animals our languages—sometimes for convenience or amusement, sometimes out of scientific curiosity—but we’ve made little effort to learn theirs. Today, as a virus from another species upends human society, the usefulness of communicating with animals on their own terms is suddenly more imaginable. Perhaps Slime’s translators, hauled unwillingly back in time, could facilitate conversations among all parties to our pandemic, revealing not only how an animal virus became a human virus but what animals need and want in order to sustain our coexistence: for example, as the philosopher Eva Meijer writes, “the ways they want to live their lives, what types of relationships they desire with one another and with humans, and how we can and should share the planet that we all live on.' Read the rest here

An interview with Eva in The Guardian. 'Of course animals speak. The thing is, we don't listen.' Link.

An interview for Unbound Project. Here.  

La Contra, La Vanguardia (about Animales Habladores).  

El ‘blues’ de les escriptores, La Vanguardia. 

Eva Meijer, nel denso dialogo di una alleanza, Il manifesto. 

An essay in the  Financial Times about The limits of my language and other books about depression

An interview with Jonathan van Ness about animal languages and more for the podcast Getting Curious.

Times Higher Education about Animals Languages: Book of the week: Constantine Sandis admires a subtle and judicious analysis of the communications skills of our fellow creatures. Link.

Coronatalks Canvas (BE): Een crisis van verbondenheid. Link

The Sunday Times about Animal Languages: '(I)t would be hard to argue with the book’s central point. Instead of asking if animal vocalisations, gestures or actions “count” as language, Meijer writes, “we should instead pay attention to what they are saying”. On the richly suggestive evidence offered here, it is perhaps the least we can do. Apart from anything else, I want to know what the chickens are saying.' Link.

The Guardian about Bird Cottage: 'A convincing account of total dedication and self-belief, and there’s beauty and joy in Len’s strange life…. Entertaining and thought-provoking.' Link.

'Truly original... There's a sense of birdlike lightness and agility about this episodic, elliptical novel' -- Daily Mail. Link.

Eva Meijer speaks about Bird Cottage on BBC1 and BBC3 Radio.

Der Spiegel about Animal Languages (German): link.

Eva Meijer on Druckfrisch / German TV in an interview about animal languages: link.

Le Figaro about Animal Languages: 'Un brilliant ouvrage.' Read it here.

Pompidou @ Radio Klara (BE) interviews Eva about Voorwaarts and De grenzen van mijn taal.

WDR about Vorwärts: Eva Meijer erzählt in "Vorwärts" von den Experimenten zweier Aussteiger-Gruppen – und ihrem Scheitern. Ein lebenskluger, psychologisch fein nuancierter Roman, der vor allem durch seine sinnliche Naturpoesie bezaubert.  

 

 

Het witste woord

2023

2e druk augustus 2023

Alfred Schaffer besprak de bundel op dierendag in De Groene Amsterdammer. Hier

Jeroen Dera besprak Ik wil me verstoppen in je kraag in De Standaard. Hier

Radio 1: In gesprek met Teddy Tops bij Een uur cultuur, hier

Parool: Filosofische gedichten over de liefde die zich ergens tussen het tijdelijke en eeuwige ophoudt. Hier

Taalstaat: een kort interview inclusief voorlezen. Hier

Trouw: Eva Meijer laat je luisteren naar pratende grassprietjes. De gedichten van Eva Meijer tonen hoe alles verweven is – stoffelijk en onstoffelijk, mens, dier, natuur, ooit en nu en later. 

 

Dog dinners

2023

Filosofie Magazine: Met je hond aan tafel.

Mr. Motley: Mensen zijn honden. En het wordt tijd dat we ons daarmee verzoenen. Hier.

Volkskrant: Kunstig opgemaakte borden en veel geblaf: filosoof Eva Meijer organiseert restaurantdiner voor honden en mensen De diners hebben als doel de hiërarchie tussen mens en hond speels te doorbreken. Meijer hoopt met de avonden, net als met haar boeken, mensen anders te laten kijken naar dieren. Hier.

Vice: Dit is wat er gebeurt als je met een stel honden aan tafel gaat zitten. Hier.

 

Misschien is een ander woord voor hoop. Een pleidooi voor meerstemmigheid in het politieke en publieke debat.

genomineerd voor de Prinsjesboekenprijs 

2022 

Filosoof Eva Meijer bekritiseert de toon van het publieke debat in een mooi pamflet. **** Volkskrant

 

Verwar het niet met afwezigheid. Over politieke stiltes

vertaling: Spaans, Turks

2022 

Ik was te gast bij MISCHA! op Radio 1. Luister het gesprek hier terug.

‘Door het systematiseren van de betekenissen van stilte creëert Meijer ruimte voor een andere manier van denken. Ze schrijft met sympathie maar zonder melodrama over Black Lives Matter, klimaatstakers, inheemse bevolkingsgroepen, kinderen, over ‘niet-menselijke dieren’.**** – NRC

Luisteren naar stilte. Filosofie Magazine

Herwaardeer stilte als middel om betekenis over te brengen en luister dus ook naar andermans stilte. **** Dagblad van het Noorden 

'Meijer (...) opent daarmee een nieuwe wereld in je eigen wereld, een nieuwe horizon.' Francisco van Jole 

 

Zee Nu

vertaling: Duits, Engels, Turks 

2022, 3e druk juni 2022

‘In haar nieuwe roman is de zee de hoofdpersoon. Inhoud en stijl gaan op een unieke manier samen.’ – NRC ****
'Zee Nu is een talig, lichtvoetig en gezien de huidige crises in de wereld, akelig actueel document.' – Dagblad van het Noorden ****
'(...) Wat is een goed leven? Dat Meijer zo'n existentieel vraagstuk heeft weten te vangen in een grappige, luchtige roman waarin de naden van de compositie onzichtbaar zijn, is ontzettend knap.' – De Groene Amsterdammer
‘Meijer maakt ons bewust van onze kwetsbaarheid als gevolg van de zeespiegelstijging.’ – Nederlands Dagblad
'Met Zee Nu schreef Eva Meijer een verhaal dat zowel het hoofd als het hart aanspreekt.’ – De leesclub van alles
‘Origineel, intrigerend verhaal (…) Een verhaal dat in mooie taal een maatschappelijk relevant thema aansnijdt waarin de personen steeds meer tot leven komen. Een bijzondere roman.’ – Friesch Dagblad
‘De boodschap komt aan (…) Zee Nu dwingt je op een andere manier naar de natuur te kijken; Die kanteling van het perspectief maakt dat de somberte, zo kenmerkend voor klimaatromans, in Zee Nu niet overheerst.’ – De Volkskrant
‘Zee Nu is deels een smeuïge en geestige parodie op bestuurlijk Nederland. (…) Meijer snijdt existentiële vragen licht en monter aan, om soms onverwacht de diepte in te gaan. Haar absurdistische, intellectuele aanpak en verfijnde taal doen aan K. Schippers denken. (…) Eva Meijer beweegt zich verfrissend ver van de gebruikelijke menselijke maat en leert de lezer anders kijken naar de wereld.’ – De Standaard ****
‘Een mild satirische, filosofische, dystopische, ontroerende en met humor geschreven roman die je via de verbeelding een uitzicht biedt op een mogelijke toekomst (…) Met Zee Nu heeft Eva Meijer een belangrijk, zeer toegankelijk en prettig leesbaar boek aan haar oeuvre toegevoegd. Van harte aanbevolen.’ – Mijn Boekenkast
‘Eva Meijer schrijft het allemaal met vermakelijk venijn op. Het mooiste aan dit natte boek zijn misschien de droge zinnen, zoals: ‘Van bovenaf zag de evacuatie er mooi uit.’’ – Den Haag Centraal
‘Zee Nu is een bijzonder boek en geeft een mooie kijk op hoe Nederland functioneert.’ – De Limburger
‘Eva Meijer weet op subtiele wijze kritiek over de consumptiemaatschappij, de coronacrisis en het migratiebeleid te verwerken in haar roman.’ – Vrouwenbibliotheek
‘Zee Nu laat door haar losse, vloeibare vorm en door de urgente inhoud zien hoe een grensverleggende roman wat mij betreft eruit moet zien (…) De stemmen van de zee van Meijer zijn ongeëvenaard.’ – Boekenbijlage

VPRO Brommer op zee

Voor Athenaeum voerde ik een goed gesprek met Jetske Brouwer. Hier te beluisteren als podcast. 

 

Haar vertrouwde gedaante

2021, 2e druk mei 2021 

Luister hier naar een radio-interview bij De Taalstaat. 
'Eva Meijer denkt en schrijft over waan en werkelijkheid. Ze verkent het thema in helder, doeltreffend proza.' - de Volkskrant
'Eva Meijers stijl is zowel lichtvoetig, als poëtisch en uiterst precies. Met een simpel en bewonderenswaardig gemak ontsluit ze tussen de regels door filosofische concepten (o.a. van Foucault en Derrida). Perfect in eenvoud, dat is ook weer dit werk van Eva Meijer.' – Tzum 

 

Vuurduin

2021

Vertaling: Duits

Interviews: NRC Handelsblad, Trouw, Knack. Via google vind je meer.

 

De nieuwe rivier

2020

Vertalingen: Duits, Italiaans

De Volkskrant: 'Als het perspectief net niet klopt, zie je juist beter hoe de echte wereld in elkaar zit.' Link.

De Reactor: Betoverend en desoriënterend.

De Standaard: Eva Meijer maakt met taal andere werelden zichtbaar.

Athenaeum: 'Meijer geeft alle karakters een stem, en weet feilloos van het ene perspectief naar het andere te schakelen. De hoofdstukken worden onderbroken door stukken uit de artikelen van Janet en de poëzie van de sojaboer, wat ervoor zorgt dat de fictieve wereld van Koraalboom stevige wortels krijgt. Niet-bestaande dieren, verzonnen planten en fictieve baksels passeren de revue. Meijer weet op een prachtige manier een totaal nieuwe wereld te schetsen waar je helemaal in kunt verdwijnen. Perfect voor liefhebbers van een spannende whodunnit en het absurde.' Link.  

Nederlands Dagblad: We zijn hier te gast.

NRC Handelsblad: 'Een Britse journaliste arriveert om voor The Guardian een reeks artikelen te schrijven over de rivier. In haar woorden verenigt deze alle urgente problemen van nu. ‘[…] klimaatverandering, de nasleep van een corrupt regime, het verlies van mythes en oude verhalen, de eindigheid van wetenschappelijke oplossingen […].’ Meijer maakt van niemand helden of misdadigers. Journalist Janet Stone is vooral gekomen om haar ambitie te verzilveren, niet zozeer om de wereld te behoeden voor een klimaatcatastrofe. Meijers scherpe oog zoomt in op de natuur, de dieren en de planten en op de helaasheid van de menselijkheid van haar personages.' Link.  

Het Parool: Een interview over kleuren, spanning en goed kijken.  

De Boekenkrant: 'In De nieuwe rivier vormen de personages en hun verschillende taaluitingen samen een mozaïek.' Link.

 

When Animals Speak: Towards an Interspecies Democracy 

2019, academisch boek

Zie pers hierboven voor interviews, via google scholar zijn er besprekingen te vinden.  

 

Voorwaarts

2019

Vertalingen: Duits

De Groene Amsterdammer: 'Eva Meijer schreef een buitenissige roman over twee communes' - hier meer.

Eva was te gast bij VPRO Boeken, Nooit meer slapen, en Pompidou (Radio Klara, BE) om over Voorwaarts te praten.

Nieuwsweekend: Luister hier naar een aanstekelijke bespreking van Jeroen Vullings.

Trouw: Eva Meijer schrijft in ‘Voorwaarts’ bedachtzaam en teder over klein verzet. Hier.

NRC Handelsblad: Romancier en denker Meijer schreef een ideeënroman over woongroepen, waar idealisme botst op conflicten, irritatie en romances.

De Groene Amsterdammer: 21 vragen aan Eva Meijer

Tzum: 'Direct al na een eerste keer lezen borrelt het verlangen op om het boek een tweede keer te lezen, nóg langzamer, nóg bedachtzamer. Vanavond begin ik meteen, want deze roerige politieke tijd waarin links en rechts over elkaar heen buitelen, waarin zowel links als rechts vooral drogredenen gebruiken (met name op de persoon spelen), vraagt om een gewetensvolle bezinning op vreedzaam coëxisteren.' Hier.

 

 

De grenzen van mijn taal

2019, vijfde druk 2023

Vertalingen: Chinees, Duits, Engels, Noors, Pools, Turks, Spaans, Italiaans

Zie hier een fragment van een interview over DGVMT bij 5 Uur Live (12 februari 2019).

Luister hier het interview met Andrea van Pol voor Opium terug.

NRC ****: 'Scherpe analyses van haar ervaringen met depressie worden daarin afgewisseld met passages waarin ze aan de hand van Wittgenstein, Woolf, Sartre en andere denkers en schrijvers filosofeert over de gedachte aan zelfmoord, de relatie tussen creativiteit en ‘gekte’, het nut van therapie en medicijnen en de troost van dierlijk gezelschap.' Klik hier.

Trouw *****: 'De som van Meijers woorden is even troostrijk als verdrietig: omdat de standvastige persoon met depressieve aanleg misschien wel steeds opnieuw kán beginnen, maar ook steeds opnieuw moet beginnen. Haar gelijktijdig verstilde en beeldende taal is, ondanks de zwaarte van de onderwerpen, een aangename verblijfplek. Bij een onderwerp waarover toch al heel wat geschreven, gezongen en gesproken is, weet Meijer ieder cliché te vermijden. Zo laat ze met ‘De grenzen van mijn taal’, de titel niettegenstaande, zien wat taal vermag.' Lees hier de rest.

In Nieuwsweekend op Radio 1 is Jeroen Vullings lovend over het essay.

 

De soldaat was een dolfijn

2017, 3e druk 2019

genomineerd voor Boek van het jaar (NRC Boekenwedstrijd), won de Hypatia-prijs (SWIP)

vertalingen: Duits, Italiaans

De podcast Kluwen interviewde me over de ethiek van huisdieren. Beluister het hier.

Filosofie Magazine vroeg me mee te denken over nieuwe mensenrechten. Ik bedacht het recht op geweldloze relaties met dieren. Lees hier wat dat inhoudt.

De Groene Amsterdammer (juli 2018): 'Nog steeds worden niet-menselijke dieren massaal omgebracht en weggedrukt, nog steeds worden veruit de meeste situaties en relaties beoordeeld en ingevuld vanuit menselijk perspectief. Meijer laat in De soldaat was een dolfijn niet alleen zien wat daar niet aan deugt, ze beschrijft ook werkelijk hoe het anders kan. Een essay dat zo veel mogelijk mensen moeten lezen.' Lees hier de rest.

Interview in ANS (november 2017): Politiek met een staartje. Lees het hier.

Interview in Knack (oktober 2017): 'Moeten dieren een politieke stem krijgen?' Lees het hier.

Athenaeum: 'In haar prikkelende essay De soldaat was een dolfijn onderzoekt Eva Meijer of dieren politiek kunnen handelen. Ze kunnen communiceren, ze kunnen zich verzetten, ze kunnen zich aanpassen - waarom zouden wij mensen dat niet als volwaardige uitingen van individuen en gemeenschappen accepteren?' Lees hier meer.

NRC Handelsblad (****): 'Eloquent betoog over de politieke dierenstem'. Lees de rest hier.

Trouw (*****): 'Dapper, grensverleggend en bijzonder goed essay.' Lees hier de rest.

 

Political Animal Voices

proefschrift 2017, Praemium Erasmianum Dissertatieprijs 2018

26 september was ik te gast bij RTL Late Night. Je kunt hier een fragment terugkijken.

23 september 2017 stond er een interview in Trouw over het onderzoek en was ik te gast bij Spijkers met koppen op radio 2.

21 september schreef Ariejan Korteweg in de Volkskrant een column over mijn werk en de promotieplechtigheid.

18 september ging ik in discussie op Radio 1 bij Dit is de dag.

18 september stond er een interview over het onderzoek in De Telegraaf. Er werd ook een filmpje gemaakt.

16 september 2017 stond er een interview over mijn onderzoek en proefschrift in de Volkskrant.

In het septembernummer van 2017 stond er een interview met mij over mijn onderzoek in Folia.

In het septembernummer van 2017 stond er een interview met mij over dierenpolitiek in Vrij Nederland.

Op 1 juni 2017 verscheen een interview in Filosofie Magazine over stem van dieren en de zwerfkatten van de SAZ.

Op 5 oktober 2015 verscheen een interview met filosofische podcast Radio René.

Op 27 mei 2015 verscheen in Trouw een interview over het vergassen van ganzen.

Op 24 januari 2014 verscheen er een interview over mijn masterscriptie en promotieonderzoek in Trouw, dat hier te lezen is.

 

Het vogelhuis

2016, 9e druk 2023

winnaar lezersjury BNG Bank Literatuurprijs, genomineerd voor de Libris Literatuurprijs, de ECI Literatuurprijs, winnaar van de Halewijnprijs

Vertalingen: Arabisch, Chinees, Duits, Engels, Frans, Italiaans, Kroatisch, Pools, Turks en Zweeds

Parool: Interview 'Geef dier het recht over regels mee te beslissen'. Lees deel 1 en deel 2.

NRC Handelsblad (****): 'Meijer trippelt en fladdert in een fijne roman door het leven van de vogelaar. (...) Het is de verdienste van Eva Meijer dat ze een aantal van die toevallige gebeurtenissen uit het leven van Len Howard op een aanstekelijke manier achter elkaar zette. Zo aanstekelijk en vaak ook zo ontroerend dat ik mij tijdens het lezen van Het vogelhuis toch even opgenomen voelde in een vanzelfsprekend en zinvol verband.' Lees de rest hier.

Volkskrant (****): 'Eva Meijer heeft een blikverruimende roman gesponnen rond een vrouw die van vogels houdt.' Lees de hele recensie hier.

Passionate: 'Eva Meijer omzeilt echter iedere vorm van stereotypering en brengt met groot invoelend vermogen een personage tot leven dat kwetsbaar is en sterk tegelijk, een vrouw die – niet vanwege de tegenslagen in haar leven maar vanuit een enorme fascinatie voor vogels – de eenzaamheid verkiest zonder meelijwekkend te worden. (...) Eva Meijer maakt geluid bijna tastbaar, en creëert via de muziek en de vogelstudies een personage met wie je wel móét meevoelen.' Lees hier meer.

Tzum: 'Het is de verdienste van Eva Meijer is dat je je helemaal gaat identificeren met Howard en haar passie tot de jouwe maakt. Niet zij is zonderling, de mensen zonder vogels zijn het.' Lees hier meer.

VPRO Boeken: Interview 30 oktober NPO1. Hier terug te kijken.

Holland Media Combinatie (o.a. Noord-Hollands Dagblad): 'Meijer reconstrueert het leven van de Engelse op liefdevolle wijze, in mooie, muzikale zinnen.' ****

VPRO Gids: 'Meijer, die zich als filosoof specialiseerde in dierentaal, schetst in sfeervolle beelden het leven van deze vrouw zonder ooit een karikatuur van haar te maken.' Meer hier.

De Wereld Draait Door: bespreking in het boekenpanel

Nooit meer slapen (VPRO radio): radio-interview 

 

Dierentalen

2016, 7e druk 2023

genomineerd voor de Socratesbeker (shortlist)

Veel vertalingen

Duitse pers over Die Sprachen der Tiere:

Süddeutsche Zeitung (12 juli): Die niederländische Philosophin Eva Meijer entdeckt die Kommunikation zwischen Tieren als eine eigenständige Form von Sprache.

Der Spiegel (3 juni 2018): Tiere sind auch nur Menschen.

Een van de tien boeken op de Sachbuch-Bestenliste van juni 2018.

Televisie interview Drukfrisch (ARD) door Denis Scheck (mei 2018): hier

Recensie Deutschlandfunk Kultur: hier.

Recensie Fixpoetry: hier.

Nederlandse pers:

Volkskrant (***): 'Het (verschil tussen mensen en dieren) is, als je het aandurft je blik te verruimen, slechts een kwestie van gradaties.' Lees hier meer.

Athenaeum: recensie

Trouw: interview

NRC Handelsblad: 'Dieren hebben ook een cultuur, een beschaving', column van Maxim Februari

 

Dagpauwoog

2013

NRC Handelsblad****: 'Een aarzelende liefdesgeschiedenis, mooie overpeinzingen over het leven van mens en dier, een reeks griezelige aanslagen op slagerijen, tragikomische gevangenis- en rechtbankperikelen. Een wonderlijke, maar ook nogal sfeervolle, en bij vlagen aangrijpende avonturenroman.' Lees hier het hele artikel.

Trouw: 'Hoe ver de dierenliefde gaat bij Eva Meijer weet je na het lezen van Dagpauwoog nog steeds niet helemaal zeker. Gek genoeg is dat ook de kracht van deze tragikomische roman. Meijer wil haar lezers aan het denken zetten. Een subtiele tot denken stemmende, wat excentrieke karakterstudie van de mens, die behoedzaam wikt en weegt, en dan toch zijn grip verliest.' Lees hier het hele artikel.

Opzij: 'Eva Meijer maakt de intieme relatie tussen mens en hond prachtig tastbaar.' Lees hier de hele bespreking.

Leeuwarder Courant: 'Wat deze roman tot zo veel meer maakt dan het op het oog eenvoudige verhaal van twee goedbedoelende dierenactivisten, is het knap zichtbaar maken van menselijke drijfveren, afwegingen en de gebrekkige rol van ons geweten. Hoe moet je omgaan met je gevoel van machteloosheid tegenover een ten aanzien van dieren onverschillige maatschappij, maar ook: wat doe je als veganist als je hond zo dolgraag vleesbrokjes eet. Meijer weet zo een mooie balans te vinden tussen medeleven en twijfel, ook goed toepasbaar op andere maatschappelijke onderwerpen. Want iets veranderen in een wereld waar alles lijkt vast te liggen, drijft een mens gemakkelijk naar wapens die je beter niet kunt gebruiken. Maar zonder die wapens luistert er niemand. Naarmate deze veelkantige roman vordert, wordt Meijers toon poëtischer. 'Tijd is gemaakt van mensen en dieren', merkt een meer gelaten Iris op na de dood van Pol, die haar altijd als een schaduw volgde. Even later dient het dilemma zich echter weer in volle hevigheid aan.'

Cuttingedge: 'De ontluisterende schoonheid van dit boek gaat schuil in de subtiele proporties waarmee Meijer hét thema van de roman ontrafelt: de eenzaamheid die de mens zo moeilijk valt. De beklemmende afwikkeling van het verhaal dwingt tot reflectie, over de zoektocht naar zingeving die ons leven waardevol maakt, over verlies – van mens of dier, dat onoverkomelijk lijkt en ons de adem afsnijdt. Meijer laat zien dat idealisme de triomf is van de menselijke veerkracht, in een verhaal dat tegelijk lichtvoetig én melancholisch is, dat thema's als liefde en verlies vlekkeloos laat rijmen.' Lees hier de hele recensie.

De Contrabas: 'Meijer werpt vragen op, hedendaagse vragen, over de manier waarop we met dieren omgaan. Tegelijkertijd is Dagpauwoog een roman over liefde, eenzaamheid en verdriet. En gevangenschap. Een existentialistische grondhouding, waar enige delen idealisme aan zijn toegevoegd. Het slot van het boek - dat ik onmogelijk kan verraden, want ja, dan geef ik de ontknoping weg - is heel goed gevonden én werpt nogmaals de vraag op: Hoe ver ga je in een strijd die je zelf gerechtvaardigd acht. Camus meets Meijer. Ik ben blij dat ik het boek opnieuw heb opgepakt, en uitgelezen.' Lees hier de hele bespreking.

Recensieweb (***): 'Zelfs de meest verstokte carnivoor zou Dagpauwoog met veel plezier kunnen lezen.'

Tzum: 'Indrukwekkende roman over onze omgang met dieren.' Lees hier de hele recensie.

Mixed grill: 'Het proza in Dagpauwoog doet denken aan de sombere, klinische, maar erg mooie vertelwijze van J.M. Coetzee. Eva Meijer geeft de dieren in haar roman een prachtige stem. Dieren worden niet weggezet, zoals zo vaak, als inferieure wezens ten behoeve van ons plezier, maar bijvoorbeeld in het geval van Iris’ hond Pol, als een andere inwoner van haar huis. Een dier met gevoelens, een binnenwereld, een mening. Een erg mooie en warme manier om dieren te benaderen, waar veel mensen zoveel van zouden kunnen leren.' Lees hier de hele recensie.

VEGAN Magazine: 'Dagpauwoog is een bijzondere roman. Auteur Eva Meijer sniidt met dierenrechten niet alleen een thema aan dat binnen de literatuur normaal gesproken nauwelijks aan bod komt, ook komen de overwegingen en redeneringen van Iris op een prachtige manier uit de verf.' Lees hier de rest.

De Leesfabriek: 'Mij heeft het zeker aan het denken gezet.' Lees hier de rest.

Charlotte Mutsaers op facebook: 'Bijna geruisloos is bij uitgeverij Cossee een bloedmooie roman verschenen van Eva Meijer: Dagpauwoog. Ondertussen slaat het in als een bom bij mensen die het al gelezen hebben. De hoofdpersoon van het boek staat voor een verschrikkelijk dilemma dat noch filosofisch noch gewelddadig kan worden opgelost. Hieraan dankt het boek zijn magnifiek volgehouden, bijna gelaten, melancholieke toon. Maar ook melancholie lost niks op. Wat doe je dan? Lezen dat boek!'

Britta Böhler: 'Een intrigerend verhaal over dierenactivisme. Het boek werpt ook de vraag op of een schrijver maatschappelijk en politiek stelling moet nemen. Een ingewikkelde vraag waarop ik ook niet meteen een antwoord heb. Het boek van Eva biedt in ieder geval stof tot nadenken en dat is alleen al goed.'

'Dagpauwoog is een klinisch en helder verteld verhaal over het continuüm tussen idealisme en terrorisme met daar doorheen geweven de grote, misschien wel ideale, liefde tussen vrouw en hond.' Floor Buschenkerke, Boekhandel Over het Water, Amsterdam-Noord

'Beste ontdekking op Nederlands taalgebied (tevens het bestverkochte boek uit de Boek v/d maand serie 2013!) van 2013. Niet alleen een zeer actueel thema, maar ook stilistisch wonderschoon. Echt een boek dat ik iedereen, die om dieren geeft en die worstelt met het goede willen doen, in de handen zou willen drukken: 'lezen, dit gaat over jou!'.' Marischka Verbeek, Boekwinkel Savannah Bay, Utrecht

Boekhandel Post Scriptum: 'Het boek bevat talloze filosofische paradoxen. Hebben dieren dezelfde rechten als mensen? Mag je als activist incalculeren dat er onschuldige slachtoffers vallen, misschien wel moeders van jonge kinderen? En als je een teek uit de huid van je huisdier trekt, mag je de parasiet dan vernietigen? Stof om urenlang over te filosoferen en gelijktijdig een flesje wijn koud te maken!' Lees hier de rest.

Luister hier naar een interview met Tjitske Mussche voor het programma Nooit meer slapen (VPRO Radio 1).

Dagpauwoog is genomineerd voor beste literaire seksscène van Recensieweb (shortlist).

 

Politieke gesprekken met dieren

(masterscriptie filosofie 2012)

Juryrapport Geert Grote Pen: 'De scriptie van Eva Meijer van de Universiteit van Amsterdam heeft als thema en als titel: Politieke gesprekken met dieren. Zij behandelt hier een uiterst actueel thema en doet dit op een verfrissende en aansprekende wijze. Eva Meijer maakt hier een aantal wijsgerig-conceptuele verfijningen op een relevante wijze inzetbaar voor onze omgang met dieren. Dat geldt met name voor het begrip communicatie en voor dat van taal, en voor de onderlinge spanning daartussen. Haar beschouwingen over non-verbale communicatie zijn helder en niet oppervlakkig.'

 

Het schuwste dier

2011, heruitgave Cossee 2020

genomineerd voor de Gouden Boekenuil, Academica Literatuurprijs, Vrouw&Proza Debuutprijs (shortlist)

Juryrapport Vrouw&Proza Debuutprijs: 'Het opgesloten zijn in jezelf, de eenzaamheid, de ontoereikendheid van de pogingen van de hoofdpersoon om grip te krijgen op de situatie waarin iedereen uit het lood is geslagen, is indringend beschreven. Met een grote beheersing. Ook de poëtische passages zijn erg sterk, de compositie van de roman en het taalgebruik zijn heel goed. De woorden zijn zorgvuldig gekozen en dat levert verrassende observaties op.
Zoals 'Mensen zijn treurige dieren, ze kunnen veel zien maar hun hoofd is te klein om precies te begrijpen wat ze zien, en ze denken met de ogen van de ander in hun rug.' P. 129. (...) Meijer geeft blijk van een heel eigen stem en blik waarmee zij de wereld bekijkt en beschrijft. Het onderwerp (volwassen worden, de dood) mag dan al veel vaker in de literatuur zijn beschreven, het is vooral haar taalgebruik dat opvalt. Een wonderlijke, krachtige combinatie van een schijnbaar droog realisme en pure poëzie.'

Trouw: 'Veelbelovend debuut.' ' Mooie zinnen en rake beelden zijn in dit boek op bijna elke pagina te vinden. (...) Het proza van deze debutante leunt tegen poëzie aan, het dwingt je tot aandachtig lezen.'

Esta: 'Rauw en eerlijk debuut.'

De recensent: 'Meijer krijgt het voor elkaar om tegelijkertijd een zwartgallig en een liefdevol beeld te schetsen van een familie die in een drama is beland. Opvallend is ook Meijer’s associatieve manier van vertellen. Als een sympathiserende, participerende antropoloog beschrijft Meijer het leven om haar hoofdpersoon heen, waarbij opvallend veel dieren (remember de mens is ook een dier) voorbijkomen.'

 

A long way

(album 2009)

Kindamuzik: 'Singer-songwriters met piano en subtiele stem klinken zo vaak als diepe denkers, die met het brein gevangen zitten in de melancholiek van het najaar. In een landschap van hoogcontrast zwart-wit. Zo ook Eva Meijer, een eindtwintiger die optreedt en platen maakt onder de naam Eva. A Long Way is inmiddels alweer haar derde album, na Metamorphosis (2006) en The Things a Girl Should Do (2007). De vorige plaat ging nog over zaken als bomen, steden, een tikkie gek zijn en haaien. Eva's nieuwste release gaat vooral over verdwalen, de weg terug vinden, en met name de lange weg daartussenin. Haar teksten zijn veelal introspectief. Bijvoorbeeld in 'My Name', waar ze zich positioneert op het punt dat ze is zoals ze is, en dat mensen haar maar als zodanig moeten nemen. Misschien voelt ze zich anders, maar niet bezwaarlijk anders. Ze is onveranderbaar, zo bezingt Eva met lieflijke en dankzij overdubs dubbele stem ook in het daaropvolgende 'Lion'. Wie goed naar de teksten luistert, merkt dat deze dame barst van de zelfkennis en kracht.
A Long Way bevat een traagheid die je relaxed maakt. Met naast de piano ook de gitaar als sfeermaker. En op 'Wrong with Me' met de prachtige vioolklanken van Simone Manuputty als extra sfeermiddel. Twee nummers breken de relatief stabiele lijn van liedjes. Maar dat doen ze wel pas tegen het eind van de plaat. Daar verrast Eva opeens met een Nederlandstalig nummer, 'Hondje', dat gaat over het vinden van troost na het ontvangen van slecht nieuws van de dokter. Op dat nummer volgt vervolgens met 'Seen from the Sky' ook nog eens een gesproken gedicht. De plaat is met ruim een half uur relatief kort. Maar zeker lang genoeg om het songschrijverstalent van Eva te ondergaan.'

Heaven: 'Min of meer onopgemerkt is productieve singer-songwriter Eva Meijer al toe aan haar derde cd. Daarop staan negen nummers, waarin zij zichzelf slechts begeleidt op piano of getokkelde gitaar. Ook in die ene song met Simone Manuputty’s viool staan Eva’s zang en tekst centraal. Daarin zingt ze zichzelf steeds intens binnenstebuiten, solo in schrijnende coupletten en met zichzelf meezingend in wanhopige refreinen. Ze doet er gedetailleerd verslag van hoe zij kapot gaat aan een onbeantwoorde liefde, maar ook van een man die niet kan opstaan uit zijn stoel, verlamd door wanhoop. In het Nederlandstalige Hondje loeren kanker en dood zonder dat Eva ze benoemt en ook in een spoken word-track fileert zij haar gevoelens met een scalpel. Met haar emotionele, soms op Ani DiFranco op Tori Amos lijkende zang vertaalt ze zo haar meestal autobiografische emoties in universele knock-outs.' (4 sterren)

Oor: 'Eva Meijer maakt van die liedjes die op het eerste oog simpel lijken, maar na een paar keer luisteren meer in hun mars blijken te hebben. In haar zachte, minimale werkjes laat ze de kracht van de herhaling zien. Daardoor kan iets wat eerst een beetje saai lijkt, je later zomaar in trance brengen. De traag aangeslagen instrumenten (vooral piano en gitaar) werken in combinatie met haar bezwerende zoete stem op verschillende momenten betoverend. Al zullen vooral hartstochtelijke liefhebbers van de dromerige meisjesmuziek van deze singer-songwriter genieten.
Op A Long Way experimenteert Eva weinig. En hoewel haar melodieën en liedjes vaak mooi zijn, lijkt het allemaal nogal op elkaar. Enige vreemde eendjes op dit album zijn Hondje (een Nederlands liedje over troost) en Seen From The Sky (een melodieus voorgedragen gedicht). Die gekke en bijzondere keuzes laten zien dat Eva ook verder durft te kijken. Iets wat ze best wat vaker mag doen. Wat qua muzikale kwaliteiten zit het bij haar wel goed.'

Speaker: 'De opgesomde optredens in Nederland, Engeland, Amerika, Duitsland en België maken alvast een veelbelovende indruk. Zangeres Eva zit met haar muziek in de richting van Kate Bush en Tori Amos en vulde hiermee onlangs alweer haar derde schijfje. Met het dertig minuten durende album weet Eva net zoveel indruk te maken als met haar opsomming van optredens. De onderwerpen op het schijfje gaan van bomen naar steden, kussende meisjes, het buitenbeentje zijn, politiek en de dingen die meiden bezig houden. Wat opvalt, is dat de negen nieuwe nummers zijn uitgebracht via haar eigen Birdgirl Records. Wat ik overigens vind bewijzen van zelfverzekerdheid en kracht, want een eigen label is een extra zware last. Niet iedereen durft zo’n grote stap te maken als deze. De nummers die deze singer/songwriter maakt, zijn wat mij betreft dan ook zeker goed genoeg om een keuze als deze te maken. De Haagse dame heeft gezorgd voor een erg sterk album, met Hondje en Seen From the Sky als twee opvallende nummers. De eerste is, zoals de titel al verklapt, een Nederlandstalig nummer en de tweede is een gesproken stuk - rond de minuut op de teller. Eigenlijk hoef ik de brunette geen tip te geven, maar mocht ze serieus carrière willen maken over de grens, dan moet ze wel even haar naam veranderen. Vanuit Zweden maakt een drietal stevige rockmuziek onder de naam Eva. Toch net even andere koek.'

De Recensent: ‘Eva is het best bewaarde geheim van Nederland.’

Wears the trousers (UK): ‘Moments of crystalline beauty.’

Haagspoppodium: 'Met ‘A Long Way’ heeft Eva absoluut haar beste plaat tot nu toe gemaakt. De songs zijn zeer kaal opgenomen met vaak alleen piano en zang. Maar juist door die sobere aanpak vallen de prachtige teksten meer op. Eva durft ons deelgenoot te maken van haar twijfels en overpeinzingen. Erg mooi zijn ook de momenten waarop geëxperimenteerd wordt met meerstemmige zang zoals in het indrukwekkende ‘My name’.'

The things a girl should do

(album 2008)

De Recensent: 'Muzikaal en qua arrangementen is haar tweede album nog rijker dan haar debuut. ‘Gravity’ heeft net als de meeste songs wel de piano als belangrijkste melodiedrager, maar krijgt goed gezelschap van de viool van Simone Manuputty. Alsof ze met een half orkest staat te spelen tilt de viool de song naar een hoger plan. Prachtig. Omdat ze het op haar eerste album ook deed, is de verrassing minder groot, als Eva na zeven Engelstalige songs ineens over kikkers in de winter begint te zingen. Verrassender is misschien wel dat ze het voor elkaar krijgt dat die enige Nederlandstalige song ‘Kikkers’ geen vreemde eend in de bijt wordt. Eva heeft gedaan wat een zangeres hoort te doen: doorgaan met mooie liedjes maken. Eva heeft gedaan wat een kunstenares hoort te doen: zich verbazen over de wereld en dat omzetten in beeld en geluid. Eva heeft gedaan wat een meisje hoort te doen. Niet dat meisjes iets horen te doen…'

Hanx.net: 'Kleine liedjes die door de kieren van je huid kruipen. Die zachtjes zingen in je bloed. Slow Motion. Ontwapening zonder dat je in het geweer hoeft te komen. Tot ook je huid ruist als een rok. Het klopt. Alles op de cd is smaakvol zwart en wit. De muziek is in kleur.'

Metamorphosis

album (2007)

Oor: 'Eva weet al bij openingstrack Marry Me te raken. Dat Eva Meijer muziek gestudeerd heeft in Engeland en Nederland is goed te horen. Zelf speelt ze piano en af en toe Wurlitzer. Haar liedjes worden mooi ingekleurd door een scala aan muziekinstrumenten, van tuba tot glockenspiel en viool. Hoor maar eens hoe mooi de viool en accordion elkaar afwisselen en om de piano-lijn heen dansen in Out Of There. Of hoe de bas-klarinet op de achtergrond meetreurt in See. Ook in het Nederlands weet ze te raken, bijvoorbeeld door de prachtige tekst van Zwart. Het zal een ieder die weleens een dierbare verloren is aangrijpen.'

Speaker: 'Met opener Marry Me is direct duidelijk dat we met een multitalent van doen hebben. Ingetogen fragiele zanglijnen met de piano als voornaamste begeleiding die spaarzaam naar een climax toewerkt. Als fan van Tori Amos en Kate Bush zit je vanaf de openingsklanken goed. Eva speelt piano en zingt heel erg mooi, theatraal zou ik zeggen.Volgens mij weet iedereen inmiddels genoeg, want dit is muziek waar je heel erg van houdt, of juist helemaal niet. Ik zit goed, al moet ik nog wel wat meer typen om Eva niet tekort te doen met een simpel Tori/Kate stempel. Want haar debuut Metamorphosis is van een verstilde schoonheid die vooral muzikaal geregeld afwijkt van de gevestigde namen. An Pierlé laat vanuit België al drie platen horen dat het hoge niveau van Tori en Kate ook in de lage landen gehaald kan worden en dat hier een eigen gezicht aan toe te voegen is. Voor de voetballiefhebbers is dit een mooi Nederlands tegendoelpunt. Piano- en stemvirtuositeit wordt geregeld achterwege gelaten, in Damage bijvoorbeeld, om heel ge(s)laagd ruimte te laten voor accordeon. De spanning in Tower is snijdend en maakt de bewondering voor deze dame des te groter. De filmische arrangementen waarin ze wordt bijgestaan door muzikanten uit o.a. Templo Diez en White Sands geven alle twaalf de liedjes over het leven, de liefde en maatschappelijke strubbelingen mooi vorm. Deze plaat staat vol mooie tekstuele vondsten en slimme loopjes, waarmee Eva twaalf dromerige eigen nummers brengt waar niets op aan te merken is. Voor velen is dit talent geen onbekende, zo maakte ze al furore met het improvisatie ensemble Rec/Play en timmerde ze al aan de weg met diverse andere kunstvormen. Denk hierbij aan fotografie, theater, schilderkunst, poezie en proza. Deze cd is dan ook heel mooi vormgegeven. Voor wie van muziek als verfijnde kunstvorm houdt is dit een aanrader en zeker iets om live te aanschouwen. Het verbaast mij dan ook niet dat dit in theaters over de hele wereld kan, want dit misstond vast niet toen er werd opgetreden in New York, San Fransisco en Londen. Volgen dus.'